به گزارش همشهری آنلاین، گزارش روزنامه کیهان در خصوص این ماجرا را که ۱۰ مهر سال ۵۲ منتشر شد، بخوانید: «ساعت ۲۱ شب گذشته به امدادگران اداره آتش نشانی اطلاع داده شد که سقف خانه‌ای در خیابان شاه‌آباد فرو ریخته و ممکن است چند نفر زیر آوار مانده باشند.
امدادگران با وسایل و تجهیزات کافی در محل حاضر شدند و بلافاصله جست‌وجو در میان خرابه‌ها برای یافتن کسانی که احتمال می‌رفت زیر آوار مدفون شده باشند، آغاز گردید. اما چند لحظه بعد پسر صاحبخانه که پدر پیر خود را به منزل همسایه برده بود به محل آمد و گفت کسی زیر آوار نرفته ولی تمام اشیا عتیقه‌ای که از یک قرن پیش از پدربزرگش به آنها به ارث رسیده بوده در زیر خاک مدفون شده است. ماموران وقتی از مدفون شدن گنجی گران‌قیمت در زیر آوار خبردار شدند، به صاحبخانه کمک کردند تا بخشی از آن را بیرون بیاورد اما بخشی از این گنجینه نابود شد.»
به دنبال این حادثه، کارشناسان اعلام کردند که ریزش سقف خانه پیرمرد به دلیل قدمت زیاد آن بوده است اما این تنها دلیلی نبود که در این حادثه به آن اشاره شد. «از آنجا که یکی از موسسات فرهنگی مشغول ساخت یک دبستان بزرگ در کنار خانه پیرمرد بود و بیش از چهار متر پای دیوار خانه را خاکبرداری کرده بود، این مساله باعث ریزش خانه شده بود.»
چند روز بعد از آن حادثه زمانی که پیرمرد برای اعلام شکایت از موسسه فرهنگی به کلانتری رفت، در مورد اشیا عتیقه خود به ماموران گفت: «بیش از ۷۵ سال است که به جمع‌آوری اشیا عتیقه مبادرت می‌کردم. مقدار زیادی عتیقه از پدرم به ارث برده بودم و مقدار زیادی هم خودم جمع‌آوری کرده بودم. در این میان عکس بسیاری از شخصیت‌های قرن را هم جمع کرده بودم. حالا که منزل من که آن هم ارث پدری‌ام بود از بین رفت بیشتر عتیقه‌ها در داخل چاه خانه که فرو ریخته مدفون شده و زحمت سال‌ها زندگی‌ام از بین رفت. ارزشمندترین عتیقه‌ها چند تخته قالیچه تمام ابریشم اصفهانی بود که به دست قالیبافان عالی‌رتبه بافته شده بود.»
نظر شما